Fajka wodna najbardziej popularna jest na Bliskim Wschodzie, gdzie podobnie jak w Europie tytoń,stanowiła na samym początku rozrywkę jedynie dla wybranych grup społecznych i uznawana była za produkt ekskluzywny. Palono w niej różne substancje, także odurzające. Jak łatwo można się domyślić, dopiero za sprawą Krzysztofa Kolumba, również do krajów arabskich dotarł tytoń, który przypadł do gustu palaczom fajek wodnych.


Fajka wodna, podobnie jak wspomniany powyżej tytoń, posiada bogatą i barwną tradycję. Znana pod takimi nazwami jak egipska shisha, libańska nargila i argila czy hinduskie bongo. Nad Gangesem znana była już przed naszą erą, zawędrowała aż do Chin, a następnie przez Persję nad Bosfor. Islamiści zawędrowali z nią na Bałkany i północnym szlakiem Afryki do Hiszpanii. Powszechnie nazywana fajką wodną, gdyż dym przechodzi w niej przez naczynie wypełnione wodą, a następnie trafia do ust palacza. Pierwsze nargile można było palić jedynie w pozycji leżącej, ponieważ nie było wtedy jeszcze wężowych cybuchów, notabane dopiero Chinczycy przystosowali ją do wygodnego palenia w dowolnej pozycji, przerabiając ją na małą fajeczkę wodną.
W krajach orientalnych wodę w naczyniu wzbogaca się olejkami eterycznymi. Tytoń przeznaczony do palenia w fajce wodnej jest bardzo wilgotny, a rozpala się go przy pomocy specjalnie przeznaczonych do tego węgielków. Palenie fajki wodnej w krajach Orientu uznawane jest wręcz za swoistego rodzaju światopogląd i poświęca się temu wiele uwagi. Od momentu pojawienia się fajek wodnych z kilkoma wężami, dzięki którym może palić jedocześnie kilka osób, przyczynia się do podtrzymywania i rozwijania więzi społecznych.

Europejczycy przez długie lata traktowali fajki wodne jedynie jako pamiątkę z egzotycznych wakacji. Stanowiły one jedynie ozdobę i były raczej rzadko używane. Obecnie fajki wodne przechodzą renesans, a w dużej mierze są dopiero odkrywane, choćby na przykładzie naszego kraju. Coraz częściej w specjalistycznych trafikach możemy zaopatrzyć się w tytonie do fajki wodnej produkowane bezpośrednio przez cenionych arabskich producentów. Oferowane są w nieskończonej liczbie smaków, dlatego każdy jest w stanie znaleźć coś odpowiedniego dla siebie.



Fajki tego rodzaju składają się na ogół z następujących części:

  • szklanego naczynia, które w niektórych przypadkach wykonane jest również z ceramiki, to część fajki do której nalewa się wodę, może być zdobiona lub malowana na różne kolory, nadaje każdej fajce niepowtarzalnego charakteru.

 

  • metalowej rurki, która łączy cybuch fajki wodnej z naczyniem z wodą, doprowadzając do niego powietrze

 

  • cybucha, na który nakłada się tytoń najczęściej bardzo aromatyczny oraz węgiel na pazłotku, wykonany jest na ogół z wytrzymałej na ogień zaprawionej gliny

 

  • kolorowego wężyka pokrytego najczęściej atrakcyjnym materiałem, umożliwia on zaciąganie dymu z naczynia wypełnionego wodą, zakończony jest drewnianym ustnikiem